Feest

Categorie: Verhalen voor haar
Geschreven door: Anomiem
Gepost op:
Cijfer: 0.0

'; cijfer 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

Hoe het kwam dat me ik me liet meevoeren door bepaalde gevoelen, of beter verlangens, is me een raadsel.
Misschien gaan dingen nu eenmaal zo in het leven. Ik geloof niet in hogere machten. De kracht van de liefde is ook niet toereikend om de problemen van de mensheid op te lossen. Veeleer staat men elkaar naar het leven. En dus, concludeerde ik, moest ik mijn hoofd niet breken over dit korte moment van samenzijn, deze uitspatting van levenslust (met de nadruk op lust).
Wellicht werden antwoorden mij later nog wel eens duidelijk, wanneer ik oud en wijs was. Als ik dat stadium ooit mocht bereiken. Misschien, en dat vond ik het meest aannemelijk, was het gewoon wat het was en niet meer dan dat. En ook niet minder.

Wat voor haar de reden was om zichzelf over te geven, dat zou voor mij misschien nog wel interessanter zijn. Vrouwen zijn mysteries. Viel ze voor mijn ongeschoren kaken, de manier waarop ik liep, de bolling van mijn klokkenspel in mijn jeans? Of omdat ik zo voorkomend en aardig was? Dat laatste leek mij sterk. Ik deed nauwelijks mijn best om aardig gevonden te worden. Uit ervaring wist ik directheid en brutaliteit effectiever konden zijn. Niet dat ik daar in uitblonk, maar ik had mijn momenten.

En dus keek ik naar haar borsten toen ik haar een hand gaf op een feestje van vrienden en kennissen. De bovenste knopen van haar bloesje stonden open waardoor een niet onaanzienlijk deel van haar boezem zichtbaar was. Een fraai decollete, dat de aandacht trok. Mijn blik rustte voor een moment op de lijn die de borsten scheidde, de beweeglijkheid van het zachte weefsel, een zilveren vlindertje aan een kettinkje dat met zijn vleugeltjes de borsten leek te scheiden en het begin van een snel dieper wordende kloof markeerde.

Met mijn tong maakte ik draaiende bewegingen rondom de terugverende tepel die het vertrekpunt was van blauwe aderen die zich over het verder blanke oppervlak van de borst vertakten.
Het vlindertje rustte op mijn voorhoofd waar het af en toe verschoof.
Marga bewoog zachtjes heen en weer. Haar borsten, topzwaar, bewogen mee. Met mijn mond probeerde ik de bemachtigde tepel in bezit te houden, als een kalfje dat op een uier zuigt.
Marga hield haar ogen stijf gesloten. Ik keek het een tijdje aan, ontspannen in de nabijheid van haar warme lichaam.

Af en toe keek ik naar haar. Terloops. Terwijl ze met iemand anders praatte. Glas wijn in de hand. Luisterend naar de muziek of naar het verhaal dat iemand mij vertelde.
Af en toe ontmoetten onze blikken elkaar. Ze glimlachte toen ik als groet mijn glas omhooghield.
Ik staarde in de tuin, mijzelf manend me niet te laten biologeren door fraaie vrouwelijke vormen. Af en toe een blik, meer niet. Ze was niet zo lang, een beetje mollig. Halflang sluik haar dat ze herhaaldelijk met een handbeweging uit haar gezicht schoof.
Leuk, constateerde ik en pakte nog een biertje.

Ik liet mijn vingers over de holle boog van haar rug glijden. Langs de uitstekende schouderbladen, hobbelend over de wervels. Ik oefende licht druk uit in het kuiltje van haar onderrug. Een glimlach.
Mijn nagels krasten lichtjes langs het zachte vlees van haar lendenen terug omhoog. Huivering. Meer glimlach. De vingertoppen weer omlaag, langs hobbels hard en zacht. Tussen broekje en huid. Koele billen, ronder dan ik me had voorgesteld.

Uiteindelijk raakten we dan in gesprek. Terloops. Koetjes en kalfjes. Wat onze connecties waren met gastheer en -dame. Of we ook in deze stad woonden. Of ze nog wat wilde drinken. Cola? Cola. Met bruisende schuimlaag die snel inzakte. We stonden daar en keken naar hen die het waagden te dansen voor de ogen van onbekenden. Probeer dan maar eens ontspannen te bewegen.
Wij bewogen ook. Zachtjes wiegden we heen en weer en namen af en toe een slokje van ons drankje. Ze stond voor me. Af en toe keek ik naar haar, het donkerblonde haar. Ik kon haar aanraken als ik had gewild. Als ik had gedurfd. Ik durfde niet. Niet hier. Geen denken aan.

Onderlangs ging mijn hand weer terug. Haar buik was zacht, hing omlaag. Warmer dan haar billen. Langs de stof van haar broekje. Tussen haar benen. Harde ronding, zacht voorbij de scherpe bocht.
Doodstil houdt ze haar lichaam. Gespannen afwachting. De ogen gesloten. Geen glimlach meer op haar gezicht. Ik laat de tepel los. Niet alles tegelijk. Ik druk mijn vingers tegen haar geslacht. Het broekje verschuift. Verhit vocht voel ik door de dunne stof. Ik haal mijn hand iets terug en schuif 'm onder het elastiek. Het schaamhaar knispert onhoorbaar. Engelenhaar. Droog, dun en weerbarstig. Dan de zachtheid en de overvloed. Mijn vinger wordt opgeslokt en warm, nat. Haar mond gaat een klein stukje open.

Ze doet een stapje achteruit. Onzichtbaar bijna. Mijn bovenbeen zou haar billen raken als ik me zou bewegen. Ik leg mijn hand op haar onderrug wanneer ze een dansende feestvierder moet ontwijken en nog wat achteruit gaat. Door haar blousje voel ik de warmte van haar huid. Heel even laat ik mijn hand liggen.
Ze draait zich naar me toe. Haar oogopslag raakt me. Frisheid in de bruine ogen. Onbevangen. Ik glimlach. Haal mijn hand weg. Ze gaat weer iets naar voren. Iedereen kent elkaar hier.

Met twee handen schuif ik haar slipje omlaag. Ze is er weer bij en helpt bij het uittrekken. Mijn handen glijden langs haar zachte dijen. Haar sluike haar kriebelt langs mijn gezicht en nek. Overvloed.
Ze vlijt zich op me, bedekt me met warmte, zachtheid en ledematen. Ze drukt haar lippen op mijn mond. Ik beweeg haar billen heen en weer. Mijn lid zit klem tussen haar buik en de mijne.

In de supermarkt heerst een weldadige stilte. Vakkenvullers rijden met karren voorbij, vleesmeisjes duwen ritmisch stukken ham langs draaiende machines. Op de achtergrond zingt een bekende zangeres. Moeders met baby's, oma's en oude van dagen rijden hun karretjes langs de schappen. Ik sta al een tijdje in het schap met broodbeleg te staren.
Pas als ik naast me kijk herken ik haar. Zij mij ook. Een groet. Een lach. Toevallig. Inderdaad. Of ik hier in de buurt woon. Jazeker. Zij ook? Iets verder. Geen werk op deze doordeweekse dag? Ze is altijd vrij op dinsdag. Dat leren jasje staat haar leuk. Iets te groot. Maar dat is juist leuk. Pumps onder een spijkerbroek. Alleen als ie strak is. Haar spijkerbroek is strak. Mooie voeten. Ik ben vandaag ook vrij. Thee?

De kus duurt eeuwen. Ik druk haar lichaam tegen me aan. Ze kreunt. Haar haar ontneemt me elk zicht. Ik proef haar adem, ruik haar lichaam, hoor haar snuiven, voel haar borsten glijden over mijn borstkas.
Ze brengt me tot rust met haar lichaam. Het gewicht bedekt mij, drukt op mij. Zwaar, zacht en zalig.
Haar buik drukt tegen mijn harde geslacht. Of is het haar onderbuik. Ik knijp teder in haar billen, duw ze tegen elkaar aan trek ze uit elkaar. Ik druk mijn wijsvingers tegen de dikke, harige schaamlippen.
Ze begraaft haar gezicht in mijn nek. Alsof ze bescherming zoekt. Haar benen glijden af van de mijne. Aan weerskanten.