Een jongens droom deel 1

Categorie: Extreem
Geschreven door: Anomiem
Gepost op:
Cijfer: 7.2

'; cijfer 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

Hij had het zorgvuldig gepland. Dat kon ook niet anders als je weet dat hij er al zeker twintig jaar mee rondliep om dat wat hij nu begon, eens tot werkelijkheid te laten worden. Terwijl hij in het donker achter de struiken gehurkt zat en de langzaam naderende auto, een rode Alfa Romeo, strak in de gaten hield, dwaalden zijn gedachten af naar zijn jeugdjaren, toen hij zich bewust werd van zijn sexuele driften. Nooit had hij ze aan iemand verteld, en ook wat hij nu ging doen was het iets dat alleen hij wist. Toen, als jongen van een jaar of veertien, vijftien, aan het einde van zijn pubertijd droomde hij ervan om meerdere vrouwen te bezitten. En niet enkel bezitten in de zin van er sex mee hebben. Nee, echt bezitten. Hij wilde ze totaal onderworpen zien, met enkel als doel zijn lusten op hen te kunnen botvieren. Zich niets aantrekken van hun verlangens of bevrediging, maar zuiver en alleen om hen te gebruiken zoals hij dat zou willen. Steeds vaker had hij ervan gedroomd, en steeds vaker was hij met dat beeld voor ogen en zijn stuiptrekkende lid in zijn hand, in slaap gevallen. In die periode verzon hij allerlei leuke spelletjes die hij met vrouwen wilde doen. En af en toe had hij wel eens iemand mee naar huis genomen om een van zijn spelletjes uit te proberen, maar dat was ook niet meer dan uitproberen, omdat hij dan niet de mogelijkheid had om de vrouw totaal te onderwerpen.

En dat zou hij nu wel gaan doen. Ook dat hij nu gehurkt zat achter de struiken in de tuin van de woning naast de zijne had een achtergrond in het verleden. Toen hij zeventien jaar oud was woonde hij met zijn ouders in een flat in een middelgrote stad. Als hij vanaf het balkon naar beneden keek, was dit precies op het balkon van een buurvrouw die regelmatig naakt ging zonnen. Zij wist dat hij keek en regelmatig pestte zij hem dan ook door met gesloten ogen, alsof zij hem niet in de gaten had, zichzelf streelde en zelfs een keertje haar poesje wijd open trok, zodat hij er recht in kon kijken. Zijn buurvrouw van toen was misschien een jaar of vijftig en helemaal niet knap, maar voor een knaap van zeventien was dit een geweldig schouwspel. Dit bleef dan ook lang in zijn geheugen gegrift staan en hij zwoer dat hij ooit een keer wraak zou nemen op de pesterijen van de buurvrouw. En nu maakte het niet uit welke buurvrouw dat zou zijn. Het geluk had hem enkele jaren terug toegelachen toen hij een klein fortuin kon maken met de aandelen van een bedrijfje dat door Amerikanen werd overgenomen, en zodoende was hij in staat geweest om aan de buitenzijde van een dorp een vrijstaand boerderijtje te kopen, dat hij in zijn nu ruime vrije tijd, geheel naar eigen wens opgeknapt had. En niet enkel de buitenkant had een verfje gekregen.

Maar nu kwam hij weer terug bij het heden, omdat de auto waar het om ging stopte voor het hek van de oprijlaan bij zijn buren. Het portier aan de passagierskant ging open en een jong slank meisje, gekleed in strakke jeans en een slobbertrui stapte uit. Dit was Rika, zijn 19 jaar jonge buurmeisje. Zij was voor het weekend thuis gekomen en door haar moeder, die nog in de auto zat, afgehaald van het station, zoals elke vrijdagavond. Rika studeerde medicijnen op de universiteit van Leiden. Dit was de laatste tijd een regelmaat geworden en zodoende kon hij, Karel, deze planning maken. Op het moment dat Rika uitstapte om het hek te openen had Karel een zwarte kap over zijn hoofd getrokken, waar enkel op de plaats van zijn ogen en zijn mond openingen waren. Verder was de een meter tachtig grote Karel gekleed in een zwart trainingspak en zwarte handschoenen. Rika had zojuist het hek geopend en haar moeder reed de auto binnen de omheining, waar ze ook direct weer stopte om haar dochter in te laten stappen, aangezien het toch zeker een vierhonderd meter was dat het hek van het huis verwijderd lag. Rika sloot het hek en op het moment dat zij instapte sprong Karel overeind, trok het portier open aan de bestuurderszijde open en greep zijn buurvrouw vast aan de haren en trok haar hoofd achterover.

Tegelijkertijd liet hij haar een klein kaliber pistool zien, dat hij op Rika richtte, die onmiddellijk begon te gillen. Haar moeder was zo geschrokken, dat zij geen woord uit kon brengen en als verstijfd bleef zitten. "Geen woord meer", zei Karel," Ik weet dit pistool te gebruiken." "Luister goed naar mij, en er zal jullie niets overkomen." Voorzichtig liet hij het hoofd van zijn veertig jarige buurvrouw los terwijl hij nu het pistool op haar richtte. Rika was wijs genoeg om stil te blijven zitten en staarde met grote ogen naar de man, die hen zojuist overvallen had. Uit zijn broekzak haalde Karel twee zwarte van zijdeachtige stof gemaakte zakken en zei tegen beiden dat zij deze over hun hoofd heen moesten trekken. Rika begreep het meteen en voerde de taak uit. Karin, de buurvrouw, daarentegen keek verdwaasd naar de stoffen zak die zij in haar hand gedrukt kreeg. "Zet op", dreigde Karel, en hield het pistool vlak voor haar ogen. "Wat wil je van ons ?", kwam het bibberend uit de mond van Karin. "Dat merk je vanzelf wel, en doe nu wat ik je gezegd heb, anders merk je het vlugger als dat je zou willen wat ik met ongehoorzame vrouwen doe."

En toen hij dit zei, zag Karel met voldoening dat er een rilling liep door dat struise lijf van zijn buurvrouw. De beide vrouwen hadden nu de zwarte kap over hun hoofd heen getrokken en Karel snoerde dit aan de hals aan en legde er een strik in, zodat ze deze niet, al dan niet per ongeluk, af zouden kunnen krijgen. Daarop maakte hij de veiligheidsgordel van Karin los, waarbij hij het niet na kon laten om even langs de grote borsten van zijn oudste slachtoffer te strijken. Nu zag hij het niet alleen, maar voelde hij de rilling welke door haar heen trok. Karel trok Karin aan haar arm van de stoel af naar buiten, duwde haar hardhandig met haar borsten tegen de zijkant van de auto en haalde uit zijn zak een paar handboeien waarmee hij haar polsen achter haar rug aan elkaar klonk. Een kreet van pijn welde op uit haar keel, en met moeite kon zij zich verbijten. Eenmaal geboeid werd Karin op de achterbank van de auto geworpen via het achterportier. Hierbij werd het korte rokje van haar mantelpakje, dat strak om haar billen gespannen zat, behoorlijk op de proef gesteld, omdat zij in een liggende houding, met opgetrokken knien werd gedwongen, waarbij ook nog eens boeien om haar enkels werden bevestigd.

In deze positie keek Karel tegen het roze slipje van de oudere vrouw aan en hij stak zijn hand onder de rok om het naar beneden te trekken tot op haar knien. Zijn vingers gleden over de zachte huid naar haar kruis en met enig geweld drukte hij ze tussen de dijen om vervolgens twee vingers tussen de zwart behaarde lellen van haar rijpe kut te laten glijden en ze in haar droge grot te duwen. Tegelijkertijd gleed zijn duim naar het onzichtbare rozetje tussen haar billen om daar ook ruw binnen te dringen. Na een paar hardhandige stoten in het opschokkende lichaam van de zwartharige trok hij zijn vingers terug en liet de vrouw in haar blote kont liggen. "Waag het niet om je te verroeren, als het leven van je dochter je wat waard is, teef", snauwde Karel, met de nadruk op het laatste woord, en hij smakte het achterportier dicht. Nu liep hij om de wagen heen naar het nog steeds openstaande portier van Rika. Ook haar trok hij ruw uit de auto en deed haar handboeien aan. Maar Rika kon haar handen voor zich houden. Karel visite nog een touwtje uit zijn broekzak en bevestigde daarmee de ketting die de boeien aan elkaar verbond met een riemlus van haar spijkerbroek, zodat zij haar armen niet omhoog kon krijgen.

Snel liet Karel nog even zijn handen onder de trui glijden om haar jonge borsten te betasten. Hij kneep in het stevige vlees en liet zijn duimen even kennis maken met de kleine knopjes, die zij vrij onder de wijde trui droeg. Daarop Rika werd terug de auto ingeduwd, maar moest voor de stoel op de grond gaan zitten. Op haar knien, met het hoofd op het zitgedeelte van de stoel. En ook bij haar spande het achterste heerlijk in de strakke spijkerbroek. Zelf trok Karel nu de kap van zijn hoofd en met een bezweet gezicht en een voelbaar bevredigende trots stapte hij achter het stuur van de auto, na het hek geopend te hebben. De wagen rolde achteruit en stopte nog eenmaal toen Karel uitstapte om het hek weer te sluiten. Daarna draaide hij de weg op en reed, in de tegenover gestelde richting van waar zijn huis was, weg. Dit was alles gepland. Hij zou over wat rustige buitenweggetjes rijden, tot hij zeker wist dat de beide vrouwen hun orintatie volledig kwijt waren en niet na konden vertellen waar zij heen gebracht waren. Tijdens de rit pakte hij het hoofd van de jonge Rika vast en drukte dat in zijn kruis. Met kracht wreef hij het in de zwarte stof gehulde gezicht van het meisje over zijn stijver wordende pik heen.

Na ongeveer een uur gereden te hebben draaide hij de oprit naar zijn huis op waarvan het hek en de garagedeur openstonden. In de garage stopte hij de motor, om vervolgens uit te stappen en zowel het hek als de garagedeur te sluiten. Met een goed gevoel, omdat alles zo voortreffelijk was gegaan, liep hij de garage weer in naar de auto toe. Als eerste haalde hij Rika uit de krappe ruimte voor de stoel, waar zij al die tijd stil had zitten jammeren. De stof van haar hoofdkap was vochtig geworden door haar tranen. Karel lachte binnensmonds, omdat hij besefte dat de vrouwen totaal niet wisten wat er zou gaan gebeuren. En dat er voor hen nog een en ander op het programma stond, was zeker. Met deze gedachte liet hij Rika rechtop tegen de auto aan staan, zodat zij haar benen kon strekken die een geruime tijd opgetrokken waren geweest in haar verwrongen houding. Ook Karin werd uit haar liggende positie bevrijdt, doordat Karel haar aan de benen zover uit de auto trok, dat nog net haar billen de zitting raakten. Hierbij schoof haar rokje op en kon Karel de donkere heuvel tussen haar benen aanschouwen, waar hij eerder zijn vingers in de gleuf had laten verdwijnen. Hij keek er even naar, maar beheerste zich en trok Karin aan haar jasje overeind tot zij zat.

Nu pas maakte hij haar enkels los, trok haar slipje omhoog en trok haar overeind en de auto uit. Hij leidde haar tot bij haar dochter, maakte bij Rika het touw van de riemlus los en bond dat vervolgens aan de schakels van haar moeders boeien, die nog steeds de armen op de rug had en met de rug naar Rika toe stond. Van een plank uit de garage haalde Karel een halsband met een ketting en bevestigde deze rond Karin's hals. Door deze beweging aan haar hals schrok de veertig jarige en gilde van schrik. Karel bedacht zich geen moment en sloeg de vrouw met de rug van zijn hand in het gezicht, dat nog altijd bedekt was. Karin bedaarde hierop direct en begon in de richting van de strakgetrokken ketting aan de halsband te lopen. Karel leidde de beide vrouwen op deze manier naar de omgebouwde deel. Hier had hij zijn paradijs geschapen en hier zou het dan allemaal moeten gebeuren. Hij maakte de boeien van Rika los en duwde haar, sturend bij de schouders naar een van de palen, welke her en de tussen de vloer en het hoge plafond geplaatst waren. Hier zette hij haar met de rug tegen aan en boeide haar armen achter haar rug om de paal heen. Terug bij de moeder van het meisje, ontdeed hij deze van de ketting, maar de halsband bleef op zijn plaats.

Ook zij werd bevrijd van haar boeien op de rug om vervolgens in een stoel neergedrukt te worden waar haar armen op de leuningen in beugels vielen, welke om haar pols en onderarm dichtvielen. Haar enkels werden ruw uit elkaar op de grond gezet tegen de voorste stoelpoten aan en op hun beurt ook in boeien vastgezet. Tevreden over zijn werk tot nu toe keek Karel van de een naar de ander. Het jonge meisje met haar stevige , door de houding vooruit priemende, jonge borsten. Haar smalle middeltje en haar strakke, nu nog in spijkerstof gehulde billen. En dan haar moeder. Een rijpe vrouw, met een goed verzorgd lichaam. Stevige borsten, toch een vlakke buik en een mooi achterwerk. Om de volgende stap te nemen in zijn spel moest Karel zijn lederen kap weer opzetten. Hierna liep hij op Karin af en ontdeed haar van haar gezichtsbedekking. Verward keek zij rond en wilde haar mond open doen. Maar Karel pakte stevig haar kin beet tussen duim en wijsvinger en dreigde:"Waag het eens, en trouwens, er is hier toch niemand die je hoort". Toen Karin echter haar dochter tegenover zich aan de paal gebonden zag begon zij te snotteren. Karel waarschuwde haar nog eenmaal en zei dat hij wel een manier wist om haar de mond te snoeren als zij niet snel stil zou zijn.

Met moeite slikte Karin de snikken, die uit haar keel opwelden, in. Karel ging achter zijn buurmeisje staan en liet voor de ogen van haar moeder zijn handen vanaf haar schouders over haar prille, maar aanzienlijke borsten glijden. Karin draaide ontzet het hoofd af, terwijl Rika een hoge gil slaakte. Daarop liep Karel naar een deur in de wand , opende deze, en haalde uit de zojuist ontstane kast een mondknevel en een paar leren banden. Als eerste werd om het hoofd van Karin een brede band gelegd waarmee haar hoofd strak tegen de rugleuning vastgezet werd, zodat ze haar hoofd niet van het tafereel af kon draaien. De mondknevel drukte hij ,over de hoofdkap heen, in de mond van het grienende meisje. Nu kon hij rustig verder gaan met zijn jongensdroom. Daarin vernederde hij de vrouwen eerst voor hij ze zou gaan gebruiken. En in zijn plan stond dat hij dan het spel zou starten, als hij alle speelkameraadjes verzameld had. Nu moest het echter bij plagerijen blijven. Nadat hij nog een paar spullen uit het wandkabinet had gehaald en op een tafeltje had gelegd, dat naast de paal stond, waar Rika hulpeloos aan vastgebonden stond, ging hij weer achter het jonge ding staan en hervatten zijn handen het werk, wat zojuist onderbroken was.

Hij trok de slobbertrui strak naar beneden toe, zodat de vorm van de jonge borsten beter tot uiting kwam en begon met zijn vingers de tepels te irriteren. Hierdoor ontstonden al gauw twee kleine bultjes in de stof en Karel draaide de tepels door de stof van enkel de trui heen, tussen zijn vingers. Ook trok hij de tepels stevig naar buiten toe en heel snel waren de twee kleine bultjes al flinke doppen geworden. Het meisje jammerde nog steeds, toen Karel de eerste attributen van de tafel pakte . Het waren zwaar verchroomde tepelklemmetjes met aan elk een ringetje om gewichten aan te hangen. Deze liet hij eerst aan de oudere vrouw zien, die nu ondertussen wel doorhad, maar het niet wilde geloven, wat er met hun ging gebeuren . Karin krijste:"Niet doen, schoft. Neem mij dan." "Durf je wel, tegen zo'n jong meisje." "Neem mij dan, als je het lef hebt." Glimlachend liep Karel op haar af en sloeg haar op de wang die direct verkleurde. "Jouw beurt komt nog wel, wacht rustig af. Je zult niets te kort komen." Terwijl hij dit tegen haar zij, bond hij ook haar een mondknevel voor en met wat moeite, omdat haar hoofd tegen de leuning gebonden was, kreeg hij deze vast in haar nek.

Grof trok hij het jasje van haar mantelpakje open en graaide met zijn beide handen haar volle borsten vast, door de stof van de blouse en haar b.h. heen. Hij masseerde wellustig de grote borsten en kneep er hardhandig in. De vrouw kreunde van ontzetting, maar kon toch niet voorkomen dat ook haar tepels zich door de stof heen af begonnen te tekenen. Karel lachte hardop, liep naar de tafel toe en pakte daar twee draaiklemmen vanaf. Nog steeds lachend keerde hij zich naar Karin toe en pakte de tepel van haar rechterborst stevig tussen duim en wijsvinger en begon deze te draaien en uit te trekken tot het gezicht van de zittende vrouw in een grimas vertrokken was. De tepel stak stevig naar voren toe en Karel plaatste de eerste klem eroverheen en begon de schroef aan te draaien, waardoor de tepel steeds platter gedrukt werd tussen de plaatjes. Toen de klem stevig zat pakte hij de linkerborst en behandelde deze zo mogelijk nog harder. "Dat krijg je er dus van als je niet je mond dicht kunt houden ", zei hij satanisch, en plaatste klem nummer twee op haar tepel. Ook deze werd aangedraaid tot de tepel licht geplet werd. Daarna ging Karel voor de vrouw staan en begon beide klemmen stukje voor stukje aan te draaien.

Karin was zoiets natuurlijk niet gewend en kreunde dan ook achter de bal in haar mond van de pijn en de tranen rolden over haar wangen heen. Karel stopte met het aandraaien van de klemmen en ging terug naar Rika, wiens tepels inmiddels weer ingetrokken waren. Met een paar bewegingen echter kreeg Karel ze weer te zien en hij bevestigde op beide borsten een klem, een soort miniatuur wasknijpertje. Ook hier ging hij door de stof van de kleding heen. Rika had het uit willen gillen, maar de bal in haar mond belette dat. Tot zover had Rika nog niets kunnen zien. Haar moeder des te meer. Voor Karel werd het nu tijd om de overige spelpartners op te gaan zoeken en hier heen te brengen, zodat bij het ochtendgloren de club compleet zou zijn en de finale kon beginnen. De beide vrouwen gaf hij nog wat water te drinken met een spuitfles. Hij controleerde de boeien, zette de enkels van Rika veiligheidshalve met touw vast aan twee ringen, die voor dit doel in de vloer gemetseld waren, en ging naar de garage om met de Alfa van zijn buurvrouw weg te rijden. Op zoek naar de volgende slachtoffers, en alleen hij wist wie het zou zijn.



EEN JONGENS DROOM - HOOFDSTUK 02

De vrouw waar hij nu naar toe op weg was, kende hij redelijk goed. Voor haar koesterde hij enige wraakgevoelens, en vond hij dat het tijd was geworden om haar op haar plaats te zetten. Vera was een rijke, sjieke vrouw. Een vrouw met stijl en klasse, maar metevenveel kak. Karel was hier achter gekomen, nadat hij haar ontmoet had bij een zakenrelatie,die thuis een feestje gaf voor enkele vrienden en bekenden om zijn bronzen bruiloft te vieren. Vera was daar ook. En k alleen. Nadat zij aan elkaar voorgesteld waren en er wederzijds een en ander over de ander bekend was, begon Karel zich aangetrokken te voelen tot Vera. En andersom leek het daar ook op. Inderdaad, het 'leek' er alleen maar op, want toen Vera besefte dat Karel maar een gewone jongen was, die gewerkt had voor z'n centen, liet zij hem onmiddellijk links liggen. Ook op feestjes die nog volgden en waar zij beiden aanwezig waren, verwaardigde Vera zich niet om met Karel te praten. Op het laatste feestje, vier weken geleden, beloofde Karel zichzelf dan ook dat de mooie, rijpe Vera deel zou uitmaken van zijn snode plan. Het zou het simpelste klusje van de avond worden, verwachtte Karel, die wist dat zij in haar appartement zou zijn, waar zij zich gereed maakte om uit te gaan, zoals elke vrijdagavond.

Zij zou keurig opgedirkt zijn en de taxichauffeur verwachtten, die haar naar wat voor feest dan ook zou brengen. Hij parkeerde de auto op de donkere parkeerplaats achter het appartementen gebouw en liep via de achterdeur naar de verlichtte portiek. Daar drukte hij op de bel naast haar naamplaatje, en wachtte gespannen tot hij haar stem zou horen vanuit het ronde luidsprekertje. "Ja, wie is daar ??", klonk het koud. "De taxi, mevrouw." Een aarzeling. En dan "Zo vroeg al ?, nou ja, ik ben toch al klaar. Ik kom er aan." Karel moest nog vijf minuten geduld hebben voor hij de lift naar beneden hoorde komen. Snel trok hij de zwarte kap over zijn hoofd en stelde zich op naast de liftdeur, uit het gezichtsveld van degene die uit de lift kwamen. De lift stopte en de deur zwaaide open. Direct stond Karel achter de hoogblonde vrouw, legde zijn hand over haar mond en liet zijn mond tot bij haar oor zakken en zei: "Dit is een overval. een kik en je bent er geweest." Vera verstrakte en knikte voorzichtig met haar hoofd op en neer, ten teken dat zij het begrepen had. Met zijn hand over haar mond greep hij haar met zijn andere hand stevig bij de arm en duwde haar richting achterdeur. Hier keek hij snel rond en duwde Vera naar de auto.

Met zijn lichaam tegen haar rug en billen drukte hij haar tegen de auto aan terwijl hij haar een doek over de mond trok om haar te knevelen. Daarna bond hij professioneel haar handen achter haar rug en duwde haar in de auto op de achterbank. Tijdens het binden hadden haar kleren niet kunnen verbergen dat er een heerlijk lichaam in deze verpakking zat en Karel moest wederom een beroep doen op zijn gezond verstand om haar niet ter plekke te nemen, maar kon het niet nalaten om zijn handen om haar heen in haar decollet te laten verdwijnen en de zachte grote borsten te betasten en er stevig in te knijpen. De vrouw voor hem kreunde achter de stof in haar mond. Snel trok hij ook haar nog een zak over het hoofd voor hij zijn eigen kap afzette en achter het stuur kroop. Inmiddels was er ruim een uur verstreken sinds hij bij zijn huis weggereden was en hij moest voortmaken met de gang naar het volgende slachtoffer, om binnen zijn tijdschema te blijven. Hier voor moest Karel terug naar zijn dorp, naar het kleine caf op het dorpsplein, waar de 23 jarige Sonja haar brood verdiende met serveren. Binnen twintig minuten was Karel ter plaatse en zag nog net dat Sonja naar de kroegbaas zwaaide die afsloot, en op haar opoe-fiets wegreed.

Karel wist waar ze heen zou gaan en hij reed haar voorbij om haar net buiten het dorp op te vangen. Hij parkeerde de auto in de berm en deed de lichten uit op een plaats waar net geen lantarenpaal stond. De motor liet hij zachtjes zoemend draaien. Na vijf minuten zag hij het meisje, zijn laatste slachtoffer, voorover op het stuur leunend, aankomen fietsen in zijn buitenspiegel. Op het moment dat zij ter hoogte van zijn auto was trok hij op uit de berm vandaan en sneed het nietsvermoedend meisje. Zij schrok, trok aan haar stuur en viel. snel zette Karel zijn kap op en stapte uit, en liep naar de hevig geschrokken Sonja toe. Toen deze de man met de kap zag naderen opende zij haar mond om te schreeuwen, maar met een gerichte stomp sloeg Karel haar buiten westen. Op het zelfde moment zag hij in een flits twee koplampen aankomen. In alle kalmte deed Karel de kap af en boog zich, quasi zorgzaam, over het bewusteloze meisje heen. De auto was inmiddels gestopt en een wilde haardos stak uit het raam en een jonge vrouwenstem vroeg wat er gebeurt was. "Ik heb dit meisje aangereden", zei Karel kalm. Ik heb haar niet gezien, toen ik de weg opdraaide.

Het meisje stapte uit haar auto en ging op de twee anderen af. "Ik ben verpleegster",vertelde ze."Nou ja, leerling-verpleegster, maar ik weet er wel wat van af." En ze vertelde dat ze bij een vriendin op visite was geweest en nu eigenlijk een beetje verdwaald was. Dat stelde Karel gerust. Hij maakte wat ruimte zodat het meisje bij de 'gewonde' kon kijken. Uiteindelijk stelde de verpleegster vast dat het slachtoffer enkel het be wustzijn had verloren, en verder waarschijnlijk geen ernstig letsel had. Toen zij vroeg of er een dokter in de buurt was, zei Karel dat er een net buiten het dorp woonde. En of het de gewoonste zaak van de wereld was legden zij samen de bewusteloze Sonja op de achterbank van de stationcar van de verpleegster in spe. "Rijdt maar achter mij aan", zei Karel, die ook nog altijd de mooie Vera in zijn auto had liggen, gelukkig met haar mond gesnoerd. Na een aantal malen links en rechts gedraaid te hebben stopten beide auto's op de oprit van het huis van Karel. "Hier is het.", riep Karel naar de uitgestapte jonge vrouw, en liep zelf op de woning toe. Het nietsvermoedend jonge verpleegstertje volgde hem, en toen er op het a anbellen niet geantwoord werd, vroeg zij Karel wat te doen.

Karel bleef o nvoorstelbaar rustig en vroeg haar hoe ze heette. "José", zei ze en stak Karel een hand toe. Op dat moment trok Karel het pistool uit zijn zak en hield dat voor haar neus. In een klap trok het lachende gezichtje weg in een witte geschrokken grimas. Karel vertelde haar dat er niemand in de buurt was die haar horen zou, dus dat schreeuwen geen zin had en hij duwde haar ruw in de richting van de garage. Net voor ze in het licht traden trok hij haar snel zijn kap over het gezicht heen, met de openingen op het achterhoofd en hij hoopte maar dat het te donker was geweest om hem goed te kunnen zien. Maar goed, dat zou van later zorg zijn. Uit de garage pakte hij voor zichzelf ook nog een kap en zette deze op. Nu zou hij ook José in het spel betrekken. En zo te zien was dat een aardig lichaam wat zich onder de jas verstopte. Hij boeide haar en duwde haar naar de deel. Hier zette hij José vast aan een paal. Karin zat nog stevig op haar stoel en de tranen waren gestopt. de mascara was uitgelopen, maar schijnbaar had zij zich in haar lot geschikt. Rika stond met haar ferme tietjes nog steeds rechtop aan de paal en liet ook haar hoofd er tegen rusten. Op alle borsten zaten nog de klemmen.

Nu was het eerst zaak om ook Sonja en Vera binnen te krijgen. Daarna kon het spel beginnen. Eerst Sonja dan maar. Deze haalde Karel nog versuft van de achterbank van de andere auto, boeide haar, en nam haar mee naar binnen. Strompelend kwam ze op de deel aan. Ze moest nog steeds duf zijn, want ze liet zich als een mak lam naar de slachtbank leiden. Karel zette ook haar in een stoel neer, maar bevestigde alleen haar polsen aan de armleuningen. Als laatste haalde hij Vera van de achterbank van de Alfa. Deze wilde nog wat tegenspartelen, maar toen Karel haar omhoog trok aan haar grote zware borsten, bond zij snel in met een kreet van ontzetting vanuit haar gesnoerde mond. Nadat hij Vera overeind had uit de auto, pakte hij haar bij de arm vast en trok haar mee naar binnen. In haar mooie lange avondjurk smeet hij haar op haar op het grote met leer overtrokken matras neer, bond haar enkels aan twee kettingen die uit de hoeken vandaan leken te komen, maakte vervolgens de boeien rond haar polsen los om ze daarna boven haar hoofd weer samen te binden en te bevestigen aan een katrol in het midden van het hoofdeinde. Het touw door de katrol heen trok Karel zachtjes aan, waardoor de armen en het lichaam van Vera uitgerekt werden en zij in haar mooie zwarte avondjurk onbeschaamd met de benen wijd en de borsten uitdagend en fier op haar borstkas prijkend blootgesteld was aan de blikken van haar ontvoerder.

Karel verliet de deel en ging het huis afsluiten. De beide auto's werden in de garage neergezet, en ook de buitenboel werd afgesloten. Hij ging daarop naar zijn slaapkamer om zich voor te bereiden op hetgeen zou gaan plaatsvinden. Hier en daar zouden er in zijn scenario wat wijzigingen doorgevoerd moeten worden, omdat José erbij gekomen was. Maar hij veronderstelde dat dat geen probleem zou opleveren. Karel kleedde zich uit en liet het bad vollopen. Terwijl het warme water in het bad stroomde liet hij zich er in zakken en begon zich direct in te zepen. Nadat het bad voldoende was volgelopen, bleef hij nog zeker tien minuten dromend nagenieten van het succes, dat hij tot nu toe bereikt had. Hij stapte uit bad, droogde zich af en liep de slaapkamer binnen. Op bed lag een zwarte leren broek, en toen Karel die aantrok, zijn kruis vrij liet. Zijn ballen en zware pik hingen eruit. Een massief dik stuk vlees hing omlaag tussen zijn benen. Nu nog de kap op en hij was er gereed voor.



EEN JONGENS DROOM - HOOFDSTUK DEEL 03

Was er maar een die kon zien hoe Karel erbij liep en dat was Karin. Zij was als enige niet geblinddoekt, omdat hij haar wou laten lijden, haar wou laten zien wat hij haar dochter aan ging doen. Toen Karin hem echter zag, trok ze nog witter weg als dat ze al gedaan had, en een kreun kwam diep uit haar keel omhoog. Door dit geluid waren ook de andere vrouwen gewaarschuwd en je kon zien dat ze allen probeerden op te vangen wat er gaande was. Karel liep op José af, want zij was de enige, die hij nog niet kende. Toen hij haar aanraakte om haar los te maken van de paal vroeg zij angstig wat er ging gebeuren. Karel snauwde haar toe, dat ze stil moest wezen, omdat het anders knap onaangenaam voor haar kon worden. Hij leidde haar naar een rechthoekig staand raamwerk waarin diverse stalen ringen en haken bevestigd waren. Karel zette José in het raamwerk en bond haar beide polsen elk afzonderlijk aan een katrol, welke bevestigd waren in de bovenste hoeken van het raam. daarna ontdeed hij haar van haar schoenen en bevestigde de enkels in de vaste boeien in de onderste hoeken. Nog steeds was José geheel gekleed, inclusief haar jas. Karel nam de beide hijstouwen van de katrollen in de hand en begon haar armen naar boven te trekken, totdat ze op haar tenen moest gaan staan om nog contact met de grond te houden. Ze kreunde weliswaar, maar niet overdreven hard.

En toen had Karel al moeten weten dat deze verpleegster meer gewend was. Maar Karel ging nu al zo in zijn spel op dat hij daar niet op lette. Eenmaal strakgetrokken, legde Karel de touwen vast en ging voor José staan. Haar overjas hing open en hij zag een paar grote borsten verschijnen onder een wit uniformpje, dat hem nog niet eerder opgevallen was. Het uniform had een voorsluiting, zodat hij met een beweging het deels ontblote meisje voor zich had, alleen nog bedekt door een b.h. en een smal slipje. Hij pakte het stukje stof van de b.h. beet dat de cups verbond en trok er hard aan. De stof weerstond de kracht niet en scheurde, de twee bollen de naakte vrijheid gevend. Even stond Karel hierbij stil. Het moment dat de beide borsten naar hem toe veerden, als het ware smekend om behandeld te worden door zijn handen, deed hem wel iets. Zoals die twee tieten daar naar voren staken, vroegen ze ergens om. Zo hangend tussen de opengevallen stof van het uniform kon Karel het niet nalaten om ze in zijn handen te nemen en er hard in te knijpen. Het meisje liet een diepe kreun horen. Nog harder kneep Karel en eveneens nog harder kreunde de flinke verpleegster. Hier kreeg hij lol in. Hij liep naar de kast en pakte een lang touw.

Daar bond hij eerst de linker borst mee in en daarna de rechter. Toen beide heuvels vanaf de basis tot halverwege strak door het touw waren ingesnoerd en de tieten rood begonnen aan te lopen, kwamen de tepels uit hun strak gespannen huidplooien te voorschijn om mogelijk nog roder aan te lopen. Nu maakte Karel een touw vast aan de buitenzijde van een borst, trok het achter haar rug langs naar de andere borst, en vlocht het door de bondage heen. Daarna trok hij het touw stevig aan om de borsten zover mogelijk uit elkaar te trekken en zette toen het touw vast. Daar stond José dan. Op haar tenen, armen in de lucht en twee strak opgebonden tieten links en rechts op haar borstkas. Karel liep om haar heen en achter haar trok hij haar jas en uniform omhoog en klemde deze onder het touw, dat achter haar rug langs liep. José stond daar nu met de halve manen van haar billen in het kleine slipje. Karel vond het niet strak genoeg en trok haar slipje strak in haar middel, zodat de stof tussen haar billen kroop. Karel wrong zijn middelvinger onder de stof tussen haar billen en drukte deze langs haar sluitspier naar binnen. Tot zijn knokkels niet verder konden. Na een paar keer zijn vinger op en neer gestoten te hebben, trok Karel hem er weer uit.

José kreunde. De beide roomwitte bollen verleidden Karel tot het geven van een flinke tik op beide helften, die daarop direct kleurden. En wederom was daar die diepe kreun uit de keel van José, maar ook die van Karin, die alles node moest aanzien. Hij besloot om het nog iets erger te maken voor de oudere vrouw, want terwijlhij een korte rijzweep uit de kast pakte, zei hij: "Kijk maar goed, dit is een voorproefje van wat je dochter straks gaat beleven." En hij lachte er gemeen bij. Karin sloot vol afgrijzen de ogen en kon een diepe snik niet onderdrukken. Karel liep op haar af, trok ruw haar rok omhoog en zette het handvat van de zweep tegen het kruis van haar broekje aan. "Wat wil je dan, slet ?", vroeg hij haar. "Wil jij alles ondergaan wat ik voor deze vier snollen in gedachten heb ?" "Nou, krijg ik nog antwoord ?", vroeg Karel, terwijl hij in de vertwijfelde ogen van de 40-jarige keek. Karin knikte moeizaam met haar vastgebonden hoofd. Maar in haar ogen was te lezen dat zij er veel voor over had om haar dochter, en dus ook de anderen, al deze bizarre toestanden te besparen. De reactie van Karel had zij echter niet verwacht. Deze pakte de stof van haar slipje beet en terwijl hij haar dwong hem aan te kijken schoof hij het tere weefsel, dat haar intiemste plekje beschermde opzij, zodat hij, als hij er naar keek zo haar liefdesgrot in kon kijken.

Karel bleef haar echter strak aankijken en drukte wederom het handvat in haar kruis. Alleen was er ditmaal geen bescherming en voelde zij het koude leer tegen haar teerste delen aan. nadat haar tepels waren gepijnigd, had ze verwacht dat er niets zo pijnlijk zou kunnen zijn, maar daarin had zij zich vergist. Dreigend voelde zij de kop van het handvat van de zweep op zoek gaan naar de opening tussen haar benen. Ruw drukte Karel de grote schaamlippen, het laatste stukje bescherming, uiteen. Om voor de poort van het intiemste te stoppen. Nogmaals vroeg hij, nu zachter dan voorheen en met een uitdagende toon: "Wel slet, wil jij alles ondergaan wat ik voor die vier dellen in mijn gedachten heb ?". Met angst in haar ogen schudde Karin nu het hoofd voorzichtig heen en weer. "Dat dacht ik al wel", zei Karel en in n beweging drukte hij het handvat zeker vijftien centimeter in de kut van de vrouw, die voor hem in de stoel zat en geen kant op kon. Door de kracht waarmee het gepaard ging en de schrik, voelde Karel dat de vrouw haar longen vol met lucht zoog en ondanks de mondknevel een luide schreeuw uit haar opengesperde mond liet komen. "Had U verder nog wensen, mevrouw ?", vroeg Karel cynisch aan de jankende Karin, terwijl hij zich omdraaide en naar zijn eerdere slachtoffer toeliep, de zweep achterlatend waar hij hem gelaten had.

In de rijpe kut van Karin. De eerste wraakactie jegens 'de buurvrouw' was een feit. En Karel voelde zich goed. Terwijl hij nu uit alle andere kelen snikken of gesnotter hoorde, deed zijn directe slachtoffer, José, niets dan hees kermen. En terwijl hij voor haar stond zag hij dat haar borsten al redelijk blauw begonnen aan te lopen, omdat de bloedcirculatie heel langzaam was geworden door het strakke afbinden. Hij besloot dat hij wilde bekijken tot hoever hij moest gaan om deze onverwachte gast aan het schreeuwen te krijgen, zoals dat bij Karin redelijk snel gelukt was Maar hij had zo het idee dat hij bij deze wilde krullebol toch wel enige moeite zou moeten doen. Eerst wilde hij echter wat meer rust hebben en daartoe bond hij ook Sonja, het serveerstertje een bal in haar mond, want haar gejengel werd nu hinderlijk. Terug bij Sonja liet hij deze terug op de grond zakken door de hijskatrollen los te maken. Snel trok hij de jas, het uniform en de b.h. uit over haar vrijgekomen armen, om deze vervolgens aan de polsen op de rug samen te binden. De enkels van José stonden nog steeds vast in de enkelboeien van het raamwerk. Door het samen binden van de polsen op haar rug waren haar borsten nog meer vooruit komen te staan en Karel wist een manier om dit nog verder op te voeren, want het was een magnifiek gezicht, die twee trotse tieten van het meisje recht vooruit te zien priemen.

Met een lang touw uit de kast, bevestigd aan haar polsen, wikkelde Karel het touw omhoog, over haar onderarmen en ellebogen. Bij haar bovenarmen werd het effect echt duidelijk. Door het samentrekken van de bovenarmen werden de schouderbladen naar elkaar toe gedwongen en ging de borstkas steeds mee vooruit staan. De tieten van José stonden nu echt als twee loeistrakke heuvels omhoog te wijzen, purper van kleur. Karel was tevreden over zijn werk. Hij liep naar Karin toe, hurkte naast haar neer en vroeg haar: "Wat vindt je hier nu van ?", "Is dit misschien iets voor je dochter ?". Karin verviel direct in een zacht schreien, waarop Karel haar troostend omarmde met zijn linkerarm en in zijn rechterhand het handvat van de in haar kut stekende zweep nam en deze rond begon te draaien. Nog harder begon Karin te wenen en nog dieper perste de verkrachter de zweep bij de arme vrouw naar binnen. Binnen enkele tellen was het volledige handvat van de zweep, toch zeker 25 centimeter in de, niet geheel droge, gleuf van zijn buurvrouw geperst. Uit zijn rariteiten kabinet haalde Karel een karwats, met negen strengen en aan het eind van elke streng een knoop.

Daarmee liep hij op José af, ging voor haar staan en sloeg met het striemende werktuig, waarbij door het geluid alleen al de andere vrouwen in elkaar doken, de verpleegster over de strak gespannen borsten. Hier kwam het eerste schreeuwtje los, al was dat nog niet voldoende voor Karel. Nog een zwaai, iets harder nu, was goed voor een iets harder kreetje, zodat Karel nu met veel kracht zijn slachtoffer over haar gezwollen borsten ranselde. Na ongeveer tien slagen verstomde het lichte schreeuwen en kwam het diep bronstige kreunen weer naar boven. Karel stopte met het slaan van de weerloze José en hoorde toen vier vrouwen wenen, maar niet José. Hij wierp de karwats aan de kant, bedacht zich en raapte hem weer op. Hij liep ermee naar zijn buurvrouw en vertelde haar dat hij het zonde vond om dingen weg te gooien. "Vertel mij waar ik het op moet bergen", zei hij en maakte tegelijkertijd haar mondknevel los. Karin haalde diep adem, keek hem angstig aan en zei vertwijfeld:"In de kast misschien ?". Karel lachte haar toe en vroeg:"In welk klein vochtig kastje dan wel ?", en Karin had door dat zij met een antwoord moest komen dat hem aanstond. "Misschien wel in het kastje van je mooie dochter ?" vroeg hij lachend.

Nee, nee, dat niet, wist de toch nog mooie vrouw uit te brengen. "Ok", zei Karel, "Dan weet ik genoeg. " Karel begon de vrouw los te maken van haar hoofbondage,haar pols en armboeien. Hij zag hoop gloeien in haar ogen. Op dat zelfde moment klikte hij handboeien om haar polsen die voor haar uitgestoken waren. Hij maakte tevens de enkels los en hielp de getergde vrouw overeind. Dankbaar steunde zij tegen hem aan om vervolgens ruw omgedraaid te worden en op haar knien op de stoel werd gedwongen met haar gezicht naar de rugzitting toe. Karel zette haar enkels weer vast, maar nu aan de armleuningen, zodat haar hele gewicht op haar uiteen staande knien op het ruwe hout van de zitting van de stoel rustte. En ook nog een beetje op haar ellebogen die zij op de rugleuning had gezet. Maar daar bracht Karel verandering in. Hij pakte heel subtiel de beide tepelklemmen vast en dirigeerde zo de vrouw omhoog, omdat het schreeuwend pijn deed, zo gestuurd te worden. Karin kwam dan ook gillend omhoog en Karel trok haar voorover, zodat haar gepijnigde borsten precies over de rand van de rugleuning vielen. Haar samengebonden polsen werden aan de lat tussen de beide achterpoten bevestigd, en kwam Karin dus toch op haar knien te rusten.

Sterk voorover gebogen voelde zij weer de handen van haar kwelgeest aan haar borsten. Nu niet aan haar tepels maar onder de stof van haar jasje en blouse door aan de bandjes van haar bustehouder. Met een ferme ruk probeerde Karel deze met tepelklemmen en al van haar borsten af te scheuren. Karin gilde. Nu kon het immers, want ze was bevrijd van die bal in haar mond. Van de linkerborst voelde zij dat de tepelklem af was, doordat er een hevige pijn door haar borst stroomde van de druk van het op gang komende bloed. Met een volgende, nog heftiger ruk bevrijde Karel haar ook van de tweede klem, waarbij Karin het gevoel had dat haar borst afscheurde. Haar b.h. zat nu strak boven haar dikke borsten. Karel lachte vergenoegd. Zijn wraak op 'de buurvrouw' was zoet. Nu nog het dilemma van de weggeworpen karwats oplossen en hij kon weer verder met zijn sadistische spelletje. Hij raapte de karwats weer op, die hij even terzijde had gelegd om Karin van haar tepelklemmen te ontdoen, hield het penisvormige uiteinde van de zweep voor haar neus en gebood haar deze te likken en nat te maken. "Likken, teef. Maak hem nat. Of heb je liever dat je dochter hem droog in haar poesje krijgt ?", en terwijl hij dit zij keek hij naar Rika, die met haar handen achter de paal, nog steeds met de tepelklemmen op de stevige borstjes, probeerde te achterhalen wat er allemaal gebeurde.

Het eerste wat zij nu hoorde was de slurpende mond van haar grienende moeder, die de zwarte staaf in haar mond probeerde nat te maken, omdat zij ervan overtuigd was dat Karel haar kleine meisje ermee zou verkrachten, terwijl hij over Karin heen boog, haar rok omhoog schortte en het slipje wegscheurde. Haar billen stonden strak gespannen omhoog door de voorover gebogen houding van haar lichaam. Terwijl de vrouw haar best deed op het zwarte leer, sloeg Karel haar met de vlakke hand vijf keer op elke halve maan. Maar Karin had buiten de waard gerekend, toen hij het leer bij haar mond vandaan trok en zij smeekte: "alstublieft, doe het niet, niet mijn meisje." Maar Karel deed wat hij vanaf het begin af aan wilde doen. Hij stond naast Karin, spreidde met een hand haar grote billen en drukte het natte, maar harde leer tussen de halve manen door in de anus van de huilende vrouw, die totaal niet besefte wat er gebeurde tot zij de brandende pijn in haar ingewanden voelde. Een doodskreet kwam uit haar mond. Een harde schreeuw en een luid janken van drie andere vrouwen. En hij drukte door. Karel deed een pas naar achteren, nadat hij zich ervan verzekerd had dat de greep van de zweep in de kut van zijn buurvrouw er nog helemaal, en het uiteinde van het handvat van de karwats, toch zeker tien centimeter, in het lichaam van de krijsende vrouw zaten.

Vanaf deze plaats bekeek hij het kermende, deels ontblote lijf van de 40 jarige met genoegen. Het strak staande achterwerk met daar uit vandaan naar het plafond wijzend een zwarte karwats, die meebewoog met het beperkte draaien van haar lichaam. Iets daaronder kon hij nog net de rijzweep zien die in de zwart behaarde kut van Karin geperst was. Haar tieten waren weliswaar bevrijd van de cups van de b.h., maar bleven nog steeds verborgen onder de stof van de blouse. Wel zag hij ze zwaar op en neer bewegen op het ritme van het kreunen en hijgen van de vrouw. Haar lange zwarte haar viel nu wild over haar gezicht heen, waardoor ook haar gezichtsveld beperkt werd. Karel pakte een reep stof en knevelde daar haar mond weer mee, zodat ze minder geluid zou maken. Nu werd het tijd om zich met de anderen bezig te houden. Als eerste maakte hij de enkelboeien van José los om haar vervolgens naar een lage bank te leiden, waar hij haar ruggelings liet gaan liggen. Met haar slipje strak in haar kruis getrokken en haar armen op de rug gebonden, kon dit geen comfortabele positie voor het meisje zijn. Zij reageerde dan ook met wat kreetjes van pijn, toen Karel haar voeten weer vastbond.

Ditmaal aan de hoeken van de bank. Aan haar hals bevestigde hij een halsband, die middels een ketting aan de bank was bevestigd. Ook al waren haar borsten al monumentaal opgericht door het insnoerende touw, in deze positie werden ze nog hoger gedrukt en bleef José ook langer kermen als voorheen het geval was geweest Nog strakker trok hij het slipje tussen de opbollende schaamlippen door, waardoor de schaamharen, lichtblond van kleur, links en rechts te voorschijn kwamen. Met een vinger streek Karel vervolgens tussen haar benen door en ontdekte dat ze nat was. Hij rook aan zijn vinger en wist toen ook dat het puur geil was, dat uit haar kutje droop. Deze zou een speciale behandeling krijgen, dacht hij bij zichzelf. Maar dat zou later komen. Hij keek nog even naar de kreunende Karin, die inmiddels het hoofd ook voorover had laten hangen en liep naar de stoel waar hij Sonja in neergezet had. Toen hij haar losmaakte en overeind trok, herinnerde hij zich waarom Sonja ook een van de geselecteerden was geworden. Dit was op een dag gebeurd dat hij met een pestbui het caf waar zij werkte bezocht. Het was nog vroeg geweest, want het was niet druk aan de tap.

Hij lietzich op een van de krukken neervallen en bestelde met een nors gezicht een biertje. Toen Sonja hem dit bracht bleef ze uitdagend voor hem staan, met haar grote blauwe ogen en ver open staande blouse. Nu had Sonja niet veel te verbergen, maar hij kon toch wel de aanzet van haar kleine borstjes zien. Karel draaide zijn gezicht af, waarop Sonja hem vroeg of het uitzicht hem niet beviel. Daarop had Karel bevestigend geantwoord en zei dat hij ook de Pietersberg niet met de Alpen kon vergelijken, waarop Sonja op haar beurt weer sneerde:"Als je de Pietersberg hebt beklommen, wil je niet eens meer naar de Alpen." En lachend liep zij naar het einde van de tapkast waar nog meer gasten stonden. Omdat kort daarop alle gezichten naar hem toe draaiden en allen lachten, wist hij dat zij hen van zijn humeurige opmerking op de hoogte had gesteld en hem nu belachelijk maakte. Op dat moment had hij besloten om haar een lesje te leren. Haar nu aankijkend, herinnerde hij het zich als was het de dag van gisteren. Karel hield er niet van om in de zeik genomen te worden. Met haar grote ogen keek het blonde meisje hem nu angstig aan. Karel ontdeed haar van haar korte jack.

Daaronder droeg zij een witte blouse, die weer wijd open stond, en een kort zwart stretch-rokje, dat lekker om haar heupen sloot. Sonja was niet groot, hooguit eenvijftig. Ze had hele kleine borstjes, een smal middeltje en een heel klein kontje. Nog kleiner als dat van Rika. Karel nam haar mee naar een paal, die naast die waaraan Rika gebonden was stond. Hij zette haar met het gezicht naar de paal toe en bond haar handen boven haar hoofd vast aan de haak van een daar hangende katrol. Vervolgens zette hij haar enkels vast aan ringen, die onderaan in de paal bevestigd waren. Nu trok hij de katrol aan waardoor Sonja op haar tenen gehesen werd. Haar buik en borst werden als het ware tegen de ronde paal aangedrukt door de positie van de katrol bovenaan dit werktuig. Nadat Karel het touw strak vast gezet had ging hij achter het kleine snikkende meisje staan, greep om haar schouders heen de panden van de blouse en trok deze met een beweging aan flarden. Alleen de stof om haar schouders bleef enigszins zitten. Hij rolde haar korte rokje op tot boven haar heupen en trok toen ook het rode slipje met een enkele ruk kapot. Haar billen waren nu totaal ontbloot, evenals haar blonde scheur, die als een harige bal tussen haar aaneengesloten benen door piepte.

Karel liep om haar heen en zag aan weerszijden van de paal een borstje met een mooie roze tepelhof en een teer klein rozetje erop. Hij pakte uit de kast twee dunne draadjes. Met een lusje bond hij eerst de ene tepel, en daarna met het andere touwtje de tweede tepel stevig vast. De touwtjes waren strak om de tepels heen geknoopt. Om de paal heen bond hij de beide touwtjes aan elkaar. Tussen het touwtje en de paal in stak hij nu een stokje dat hij begon rond te draaien, zodat de aaneengebonden touwtjes zich hierop opwonden. Toen de touwtjes strakker om de paal heen kwamen te staan, begonnen dus ook de tepels zich in die richting te bewegen. Sonja begon zich in allerlei bochten te wringen, maar elke beweging werd direct afgestraft met een ruk aan haar tepels. Toen Karel vond dat hij de tepels voorlopig genoeg had opgerekt stak hij het stokje door een ring, zodat deze niet terug zou draaien. Even nog keek Karel naar de wijzende torenspitjes, die hij van haar kleine borstjes had gemaakt, en bijna had hij zich versproken, toen hij haar welkom wilde heten in de Alpen. Snel liep hij weer om Sonja heen, want hij wilde het nog erger maken. Daarvoor stelde hij een statief op achter haar.

Op dit statief had hij een grote vleeskleurige dildo gemonteerd, die in hoogte te verstellen was. Hij schoof de kunstpik in de richting van Sonja's blonde poesje. Nu moest hij tussen de gleuf van haar benen heen en zette de roze kop tegen de ingang van haar kut aan. Nu pas besefte het serveerstertje dat er ook iets gebeurde achter haar, en wild bewoog zij om daar aan te ontkomen. Veel ruimte was daar niet voor en ook de pijn aan haar borsten zorgde er wel voor dat zij rustiger bleef staan. Langzaam drukte Karel de dreigende kop van de dildo in de splijtende scheur van zijn slachtoffer en hij stopte niet voordat deze geheel verdwenen was. Haar poesje stond wijd open gesperd door de aanval van de dikke lul. Maar steeds verder gleed de pik, en haar gulzige kut slokte alles op. Daarna zette Karel de positie van de dildo vast op het statief en zette de ingebouwde vibrator aan. Het roze ding deed onmiddellijk zijn werk en begon het kutje van Sonja bewerken. Door de trillingen die vanuit haar opengesperde poesje kwamen, had Sonja het niet meer en schuddend met haar smalle kontje probeerde zij de belager uit haar lichaam te werken. Het statief hield echter stand en haar poging had alleen maar tot gevolg dat de touwtjes aan haar tepels nog pijnlijker aanvoelden.

Karel bekeek zijn werk, stelde het statief nog iets anders in, waardoor de pik verder omhoog gedrukt werd en Sonja op haar tenen moest gaan staan en hij aanschouwde ook zijn andere slachtoffers, waarvan er al drie aan de beurt waren gekomen voor de eerste keer. Karel besefte dat zijn eigen pik door het gebeurde ook stijf en hard geworden was en had daar iets op gevonden. Hij liep naar het bed toe waar Vera wijdbeens op lag. Hij verwijderde haar hoofdkap zodat deze arrogante teef kon meekijken wat er aan zijn stijve orgaan gedaan zou worden. Aan de zijkant van het bed waren in het midden lange riemen aangebracht. Deze legde Karel over de buik van de angstig starende vrouw heen, trok een riem door de gesp van de andere en trok hem stevig aan voor hij de gesp vastzette. Haar buik werd ingedrukt. Nu werd een voet uit zijn boei bevrijd en drukte Karel het been dubbel, zodat de hiel bijna tegen haar bil aangedrukt werd. In deze positie legde hij een riem om het bovenbeen heen en bond het samen met het onderbeen. Met het andere been gebeurde eender, zodat Vera, de trotse Vera, daar lag met beide knieen hoog opgetrokken. Wel kon zij ze nog tegen elkaar drukken, maar dat zou niet veel uitrichten tegen de kracht van Karel.

Hij nam een tube vaseline en begon er licht zijn pik mee in te smeren. Voor de ogen van zijn slachtoffer liet hij de dikke eikel steeds weer door zijn vuist glijden. Toen knielde hij aan het voeteneinde en kroop naar Vera toe. Met zijn handen op haar knien spreidde hij deze vrij gemakkelijk, en hij kroop er tussen. Het hele heiligdom van de blonde vrouw onder hem was naar hem toe gericht. Nu door de opgetrokken benen de jurk was terug gevallen keek hij neer op een zwart slipje, idem gordeltje en kousen. Karel trok van achter haar billen het slipje weg. Ver kon het niet, maar het was genoeg om tussen haar gespreide benen in te kijken. De schaamlippen van haar kut waren nog gesloten. Haar billen waren wijd gespreid door de houding waarin ze lag en hij keek recht tegen het kleine oogje van haar anus aan ...